Co to jest przewodnik audio? Przewodnik audio – to po urządzenie, przy pomocy którego odsłuchuje się nagranie oprowadzające po najciekawszych miejscach wystawy, muzeum czy po mieście. Zainteresowani mogą także dany plik audio zapisać na swoim telefonie lub innym urządzeniu i odtwarzać w czasie zwiedzania trasy spaceru.
6 maja 2011 roku w Oleckiej Izbie Historycznej odbyło się na spotkanie pt. Prusowie - zapomniany naród Europy. Tym razem w ramach miesięcznych spotkań kustosz Oleckiej Izby Historycznej - Pani Eliza Ptaszyńska zaprosiła na wykład profesora dr hab. Grzegorza Białuńskiego. Jest to historyk urodzony i zamieszkały w Giżycku, który zajmuje się historią osadnictwa na ziemiach mazurskich oraz dziejami plemion pruskich.
Pochodzimy z Baran w powiecie Olecko i musieliśmy w 1944 roku opuścić naszą ukochaną ojczyznę. Prawie 50 lat myśleliśmy, że nigdy już nie ujrzymy naszego rodzinnego gospodarstwa a co za tym idzie naszej ojczyzny. Niedawno otrzymaliśmy TR Heimatbrief i byliśmy niezmiernie uradowani, kiedy w numerze 31 znaleźliśmy sprawozdane z naszej rodzinnej wsi Barany. Opanowała nas niepohamowana radość, nie mogliśmy powstrzymać łez. Na planie wsi zaznaczono wszystkie domy z ich ówczesnymi mieszkańcami. Mimo, że mieszkaliśmy stosunkowo daleko od serca wsi, bardzo dobrze pamiętaliśmy nazwiska wielu sąsiadów.
Wspomnienia z moich młodzieńczych lat z rodzinnej miejscowości Jasiek pozostają mi wciąż żywe w pamięci. Wtedy prawie wszystkie rodziny poświęcały cały swój czas dla gospodarstwa, tylko znikoma część w dalszej kolejności zajmowała się czynnościami rzemieślniczymi. Ziemia była nędzna, w prawdzie 5 hektarowe gospodarstwo było wystarczające do przeżycia, nie przynosiło jednak nadmiernych dochodów. Tym można wytłumaczyć, dlaczego w Jaśkach ciągle zmieniali się rolnicy posiadający niewielkie gospodarstwa.
Znalezisko jest usytuowane na północ od wsi Chełchy w powiecie oleckim, na rozległym pagórku. W wyniku prac niwelacyjnych przygotowujących teren do zabudowy odkryto kilkanaście pochówków. Ślady grobów odkryto na głębokości około 1 metra na obszarze około 100 m/2. Na mapach topograficznych z lat sześćdziesiątych obok tego miejsca jest zaznaczona żwirownia o głębokości 6.5 metrów. Szkielety znaleziono wyżej na wierzchołku pagórka.