www.olecko.info

Moja rodzinna miejscowość Plewki, położona zaledwie dwa kilometry drogą powietrzną od polskiej granicy, nadal we mnie żyje. Pozostanie w mojej pamięci taka, jaka była dawniej, przed wojną. Tam, na gospodarstwie mojego ojca, przeżyłem swe szczęśliwe dzieciństwo, spędzając dużo czasu na łąkach za domem. Polska granica i mieszkający za nią ludzie nie byli niczym szczególnym dla nas, dzieci.

Już przypuszczalnie w czasach staropruskich na wzniesieniu nad jeziorem oleckim istniała jakaś budowla warowna, która wykorzystując dogodne położenie naturalne stanowiła miejsce obronne. Z dwóch stron otaczały ją wody jeziora, z trzeciej — płynąca w dole rzeka. Umocnić i zabezpieczyć należało jedynie stronę południową. Mamy tu więc prawdopodobnie do czynienia z pewną ciągłością tradycji osadniczej.

Z okazji Świąt Wielkanocnych, wszelkich łask Bożych, pogodnych, zdrowych świąt oraz pomyślności w życiu osobistym. Rozpoczyna się liturgia Wielkiego Tygodnia, która ma nas bezpośrednio wprowadzić w przeżywanie tajemnicy Zmartwychwstania Pańskiego. 

Przeżyjmy ten Wielki Tydzień tak, jak powinien przeżyć go człowiek wierzący: godnie, po chrześcijańsku. Zwłaszcza te trzy dni święte: Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielką Sobotę. Niech staną się one dla nas dniami szczególnego zagłębienia się w Misterium Paschalne. Wielka Sobota jest dniem nadziei i modlitewnego oczekiwania na Zmartwychwstanie spoczywającego w grobie Pana. W tym dniu, zwykle do południa, udajemy się do kościoła, aby poświęcić pokarmy przeznaczone na stół wielkanocny. 

Kasper von Nositz w swej “Księdze gospodarczej Prus Książęcych” wspomina, że w roku 1578 obok zamku myśliwskiego w Olecku znajdował się folwark w budowie. W późniejszym rejestrze budowli i zabytków wschodniopruskich zanotowano, że starosta książęcy Krzysztof Albrecht von Schönaich na miejscu dawnego zameczku myśliwskiego nad Jeziorem Oleckim Wielkim rozpoczął w 1654 roku budowę okazałego zamku. Położony był po drugiej stronie Legi naprzeciw miasta, stanowił wraz ze swymi zabudowaniami gospodarczymi i zamieszkałą tam ludnością tzw. jurydykę, wyłączoną spod kompetencji władz miejskich, nazywaną Wolą.