www.olecko.info

Pochodzimy z Baran w powiecie Olecko i musieliśmy w 1944 roku opuścić naszą ukochaną ojczyznę. Prawie 50 lat myśleliśmy, że nigdy już nie ujrzymy naszego rodzinnego gospodarstwa a co za tym idzie naszej ojczyzny. Niedawno otrzymaliśmy TR Heimatbrief i byliśmy niezmiernie uradowani, kiedy w numerze 31 znaleźliśmy sprawozdane z naszej rodzinnej wsi Barany. Opanowała nas niepohamowana radość, nie mogliśmy powstrzymać łez. Na planie wsi zaznaczono wszystkie domy z ich ówczesnymi mieszkańcami. Mimo, że mieszkaliśmy stosunkowo daleko od serca wsi, bardzo dobrze pamiętaliśmy nazwiska wielu sąsiadów.

Symbolem zamierzeń i planów stał się olecki rynek, uznawany za największy w państwie pruskim, a później niemieckim. Wymiary oleckiego rynku są szczególne. W najstarszym zachowanym źródle z 1595 roku Caspara Hennenbergera z 1595 roku dotyczącym przeszłości Prus "Erclerung der Preussischen grössern Landtaffel" opisuje się niezwykłe rozmiary rynku oleckiego i przytacza legendę, według której ówczesny starosta straduński, Wawrzyniec von Halle, założył się z kimś zamożnym o większą sumę, że jeżeli stanie na jednym końcu rynku na czele czterystu jeźdźców, to nie będzie widoczny z jego drugiego krańca.

Wspomnienia z moich młodzieńczych lat z rodzinnej miejscowości Jasiek pozostają mi wciąż żywe w pamięci. Wtedy prawie wszystkie rodziny poświęcały cały  swój czas dla gospodarstwa, tylko znikoma część w dalszej kolejności zajmowała się czynnościami rzemieślniczymi. Ziemia była nędzna, w prawdzie 5 hektarowe gospodarstwo było wystarczające do przeżycia, nie przynosiło jednak nadmiernych dochodów. Tym można wytłumaczyć, dlaczego w Jaśkach ciągle zmieniali się rolnicy posiadający niewielkie gospodarstwa.

Znalezisko jest usytuowane na północ od wsi Chełchy w powiecie oleckim, na rozległym pagórku. W wyniku prac niwelacyjnych przygotowujących teren do zabudowy odkryto kilkanaście  pochówków.  Ślady grobów odkryto na głębokości około 1 metra na obszarze około 100 m/2. Na mapach topograficznych z lat sześćdziesiątych obok tego miejsca jest zaznaczona żwirownia o głębokości 6.5 metrów. Szkielety znaleziono wyżej na wierzchołku pagórka.