Ptak od wieków jest symbolem wolności i zarazem atrybutem podróżników. Skrzydlaci wędrowcy są nieodłącznymi towarzyszami ludzi w legendach, podaniach i mitach. Symbolem wolności jest ptak umieszczony w klatce, której drzwi są otwarte. Tak przyozdobiono komnaty papieskie w pałacu awiniońskim. 
Wystawa grafiki Karoliny Olszewskiej-Prusak w Galerii Prawdziwej Sztuki im. Andrzeja Legusa jest całością. Przetworzone w oryginalny, ekspresyjny sposób portrety ptaków są niezwykle malarskie. Gruba, rozdygotana kreska, czasami uderzenia pędzla w matrycę, wydobywają kształty złowieszcze, czasami jakby wyjęte z głębi sennej pamięci. Niezwykłe kolory ptaków rozświetlają niesamowitym światłem przedstawienia. Ptaki najczęściej są “ryte” płasko, bez wydobywania waloru, sprawiają wrażenie zasklepionych w kamiennym odcisku przedwiecznych ich protoplastów. Na jednej z grafik, zapewne gawrony, zbierają się w kłótliwej, złowieszczej dyskusji. Karolina Oleszewska-Prusak nie tworzy obrazu ptaka. Ona przedstawia ideę tego wiecznego wędrowca. Przecież wszystkie ptaki z tej wystawy siedzą, stoją lub idą po ziemi. Niektórych ich kształtów można się jedynie domyślić. Tak jest z siedzącym pelikanem. Ta grafika jest bowiem tylko ideą przedstawienia – jego symbolem.
Artystka w bardzo specyficzny sposób dysponuje kolorem. Jest on atrybutem światła i to on właśnie wywołuje wrażenie jakby każdy ze skrzydlatych otoczony był specyficznym rozedrganym powietrzem. Pomimo tego, że ptaki są na ziemi, wkoło nich jest żywioł, którego są przecież nieodłączną częścią. Czasami jest to pojedyncze, leżące obok pióro, czasami plama symbolizująca głębię czy załamanie jakiejś dziwnej, nie z tego trwania poświaty. 
Tak jak napisałem na początku – ptak jest symbolem wolności, ale też ptak jest symbolem wiecznej tęsknoty za uciekającym horyzontem, za zmianą, za podróżą w nieznane, za poznaniem. Jest symbolem wiecznej podróży i z tego względu nie może być częścią domu, chyba, że drzwi klatki zostawimy otwarte.

Bogusław M. Borawski