Cokół poświęcony olecczanom (margrabowianom) poległym w wojnach prusko-austriackiej i prusko-francuskiej stojący dawniej w centrum miasta został ustawiony w centrum cmentarza ewangelickiego. Nekropolia znajduje się pomiędzy ulicami 11 Listopada i Zieloną. Na te ważne dla miasta wydarzenie przybyli przedstawiciele Związku Treuburczyków w Niemczech, Burmistrz, Starosta, Przewodniczący Rady Powiatowej i Rady Miejskiej, konserwator zabytków, przedstawiciele Koła Miłośników Ziemi Oleckiej oraz kilkudziesięciu olecczan. Przybyli również twórcy odtworzenia pomnika, Elżbieta Pietras oraz Alojzy Nawrat. Pomimo zimna i przejmującego wiatru uroczystość trwała godzinę. [więcej ]
Wszelkie wystąpienia były prowadzone w dwóch językach: polskim i niemieckim. Burmistrz Wacław Olszewski oraz przewodniczący Związku Treuburczyków dr Heinrich Matthee wygłosili uroczyste przemówienia. Ponadto dr Matthee przedstawił historię ciągu zdarzeń, który doprowadził do sobotniej uroczystości. Zaznaczył wielką rolę, jaką odegrał w tych zmaganiach Zdzisław Bereśniewicz. 

25 października na cmentarzu ewangelickim odbyła się doniosła uroczystość. Zapewne zostanie ona zaznaczona w historii miasta jako ta, która wyznaczyła nowy kierunek jego rozwoju. Uroczystość ta to pierwszy prawdziwy krok ku pojednaniu między tymi, którzy tu kiedyś mieszkali i zbudowali to miasto, a tymi, którzy aktualnie tu mieszkają i Olecko rozbudowują i nadają mu świetności. Dzisiaj trudno ocenić wagę tego kroku. Myślę jednak, gdy minie czas rozliczeń krzywd wojny, ktoś pisząc o tym wydarzeniu umieści je w miejscu najważniejszych wydarzeń kulturalnych i społecznych w mieście. 
Ten cmentarz, który przez dziesięciolecia był miejscem dziecięcych zabaw, świadkiem libacji i spotkań towarzyskich, ba, dla niektórych alkową lub miejscem snu, ta obolała, zdewastowana nekropolia wraca do swego stanu przeznaczenia. Wreszcie ci co tutaj spoczęli, zaznają spokoju. Szkoda tylko, że aby zrozumieć, że ludzkie prochy i miejsce ich spoczynku są święte trzeba było tyle słów. Dobrze, że w chwili obecnej słowa te zamieniają się w czyny i powoli sowieckie wpojone w ludzi zezwierzęcenie odchodzi. To już nie jest slogan, to pewnik antropologiczny – człowiek stawał się tym, kim jest obecnie poprzez stosunek do zmarłych i rozwijanie ich kultu. Konsekwencją tego faktu była pamięć historyczna i rozwój nauk. Podnieśliśmy się z czterech łap, by opuścić ramiona i schylić głowę nad grobem naszego przodka. Przez kult zmarłych staliśmy się ludźmi. To nas wyróżnia ze świata zwierząt. I myślę, że tego należy się trzymać. 

Bogusław M. Borawski